افسوس گذشته,افسوس گذشته حاصلی نداره,افسوس گذشته خوردن

افسوس گذشته حاصلی ندارد “رسیدن به آرزوها با قانون جذب“

ما همیشه برای رسیدن به آرزوهایمان در تلاش هستیم اما بعد از مدتی که به عقب می نگریم افسوس اینرا می خوریم که ای کاش فلان کار را انجام می دادیم یا نمی دادیم, برای اینکه کمتر افسوس گذشته را بخوریم این نکات را در زندگی مان عملی کنیم.

۱- قدر شکست هایمان را بدانیم

گند زدن واقعا اشکالی ندارد.

آیا تا بحال مسابقه دو با مانع را در المپیک تماشا کرده اید؟ آیا تا بحال شمرده ایم که برنده مسابقه در طول ۱۱۰ متر مسابقه با چند مانع برخورد کرده؟ تقریباً نصف آنها! اما یک لحظه نا امید نمی شود چرا که قرار نیست برنده مسابقه بی نقصی داشته باشد یا همه موانع را بی نقص پشت سر بگذارد ،مهم این است که به خط پایان برسد.

“هیچوقت بخاطر اینکه اشتباه کرده ایم افسوس نخوریم، حداقل سعی مان را کرده ایم.”

افسوس گذشته,افسوس گذشته حاصلی نداره,افسوس گذشته خوردن

۲- امروز به رویاهایمان بله یا خیر بگوییم

آیا فعالانه دنبال رسیدن به آرزویمان هستیم یا آن را به تعویق انداخته ایم تا یک روزی به آن برسیم؟

آن یک روز هرگز فرا نخواهد رسید. بنابراین اگر می خواهیم هرگز افسوس گذشته را نخوریم همین حالا حتی قبل از تمام کردن این مقاله تصمیم خود را بگیریم: یا با رویای خود خداحافظی کنیم یا از همین امروز آغاز کنیم، به دنبال آن برویم و برای رسیدن به آن تلاش کنیم.

۳- نگذاریم فرزندانمان بدون ما بزرگ شوند

اگر می خواهیم پیشرفت کنیم باید وقت زیادی را به کار خود اختصاص دهیم.

از طرفی باید به یاد بیاوریم که اصولاً برای چه داریم کار می کنیم. بچه ها تا ابد بچه باقی نمی مانند و اگر در حین رشد آنها در کنارشان نباشیم شانس دومی بدست نخواهیم آورد.

۴- درها را ببندیم

شاید اگر آن تصادف احمقانه با موتورسیکلت را وقتی ۱۸ ساله بودیم نداشتیم، الان فوتبالیست معروفی بودیم همانطور که آرزو داشتیم. بعضی افسوس ها وجود دارند که مجبوریم با آنها زندگی کنیم. اما تا بیرون نرویم و سعی خود را نکنیم، نخواهیم فهمید که چیز بهتری هم وجود داشته.

وقتی دری بسته میشود، در دیگری باز میشود. اما معمولاً مدتها با آه و افسوس پشت آن در بسته می مانیم و با افسوس به آن می نگریم که درهای دیگر را که به رویمان باز شده نمی بینیم.

افسوس گذشته را خوردن,افسوس گذشته را نخور,افسوس گذشته ها

۵- از ترسیدن بترسیم

همه ما معمولاً پیش از اینکه یک تصمیم بگیریم با خود می گوییم “اگر اینطور شود چه”؟

اگر آن شغل در خارج از کشور را بگیرم و از آن خوشم نیاید چه؟ اگر آن کشور جدید را دوست نداشته باشم چه؟

سالها بعد از شغل خود خسته و افسرده ایم و با خود آرزو می کنیم ای کاش قبل از تشکیل خانواده خارج رفته بودم و دنیا را بیشتر دیده بودم.

تنها اگری که باید از آن بترسیم این است که اگر به پایان عمر خود برسیم و بدانیم که آن را تلف کرده ایم چه؟

رسیدن به آرزو,رسیدن به آرزوها

۶- احساسات خود را پنهان نکنیم

بزرگ ترین افسوس ی که می توانیم داشته باشیم این است که کسی زندگی ما را ترک کند در حالیکه به او نگفته ایم چه احساسی داریم.

دوستت دارم

متاسفم

سپاسگزارم

آیا کسی در زندگی ما وجود دارد که بخواهیم این جملات را به او بگوییم؟ معلوم نیست. شاید این آخرین فرصت ما باشد.

منبع: پرورش افکار